آیا ضریب هوشی در طول زندگی ثابت میمونه؟

چند سال پیش گزارش عجیبی توسط اساتید دانشگاه UCL در غول ژورنالهای علمی دنیا یعنی مجله NUTURE به چاپ رسید؛ نتایج این پژوهش تمام معادلات رو به هم زد!

اگه بخوام به زبون ساده بگم محققها اومدن طی چندین سال، بطور پیوسته تغییرات مغز بچه‌ها رو از سن خیلی پایین تا بزرگسالی‌شون با MRI بررسی کردن تا اینکه به یه نکته خیلی عجیبی برخوردن! اونها متوجه شدن کودکانی که در طول دوره کودکی والدین "پرحرفی" داشتن که مدام با اونها ارتباط کلامی داشتن، اون قسمت از مغزشون که مسئول گفتار هست در دوره نوجوانی رشد بیشتری از همسالان خودشون داشته و این رشد بیشتر، دقیقا عامل افزایش "هوش کلامی" اونها در ادامه زندگی بوده. در ضمن بچه‌هایی که در اوایل زندگی والدین "فعال به لحاظ فیزیکی و پرتحرکی" داشتن و دائم اونها رو به بازی و فعالیت وا می داشتن، در دوره نوجوانی "هوش غیرکلامی" بالاتری از مابقی رفقاشون داشتن. خیلی عجیبه اما واقعا محرکهای محیطی باعث شده بودن که مغز اونها در مقایسه با همسالانشون رشد بیشتری کنه و هوش کلامی و غیر کلامی اونها بدلیل تحریکهای محیطی افزایش پیدا کنه، دقیقا بر عکس اون چیزی که همیشه ادعا میشد، همیشه ادعا میشد که ضریب هوشی کاملا پدیده ژنتیکیه و‌ قرار نیست بعد تولد تغییری توش ایجاد بشه!

شاید باورتون نشه اما یافته‌های این پژوهش نشون دادن محرکهای محیطی در طول زمان می تونه تا ۳۳ درصد ضریب هوشی یا همون IQ رو افزایش بده و فقر محرک محیطی می تونه تا این اندازه هوش رو کاهش بده. نکته عجیب تر اینکه اهمیت محیط در میزان هوش کلامی خیلی مهمتر از هوش غیرکلامی بود، یعنی اگر کودکی دارید که هوش کلامی بالایی نداره و ضعفهای اساسی در برقراری مهارتهای ارتباط اجتماعی داره، باید بدونید که تا ۴۰ درصد احتمال داره که با آموزش های درست IQ فرزندتون به طرز محسوسی افزایش پیدا کنه.