راه و رسم خفن شدن
به باور من، خفن شدن تو هر کاری از دستورالعمل واحدی تبعیت می‌کنه، بدون روده درازی ببینیم برای شاخص شدن چه پروتکلی رو باید پیش گرفت:
اول، نقاط و روشهایی که مزایا رو به حداکثر میرسونه، یعنی اون ۲۰٪ تلاشی که اصولا ۸۰٪ از نتایج موفقیت‌آمیز رو رقم میزنه رو پیدا کن. مثلا برای من تو یادگیری ویلنسل، مهمترین فاکتور که یقین دارم ۸۰ درصد موفقیتم رو تضمین می‌کنه، ساعتها تمرین تو انجام تکالیف‌مه، از ۱۶ آبان تا به امروز فقط دو روز بوده که تمرین نکردم که هر دو روزش بخاطر کسالت بوده!
دوم، از قایم شدن دست بردار و خودت و کارت رو در معرض دریافت بازخورد دنیای اطراف یا یک آدم حسابی قرار بده! اگه قرار باشه مثل یه آفتاب‌پرست به شکل محیط در بیایی و همش در حال استتار باشی، هیچوقت داشته‌هات محک نمی‌خوره! بذار واقعیت، ماهیت کارت رو جرواجر کنه و تا تو بعدش بشینی مجددا تیکه‌ها رو کنار هم بچینی.
سوم، تکرار تکرار تکرار و بازم تکرار ! حتی بیشتر از اونی که منطقی به نظر میرسه و حتی بیشتر از حد توانتون! اونقدر تکرار کن تا بالا بیاری! انقدر تکرار کن تا کارت بی نقص بشه! بعدش، بازم به تکرار و تمرین ادامه بده! تکرار کن...
چهارم، مالیات پیشرفتت رو تا قرون آخر بده! تو نمی تونی همزمان تو یه کاری خفن بشی ولی هم خانواده‌ات، هم رفقات و هم تفریحت رو داشته باشی! وقتی قراره خفن باشی، هم چاق میشی و هم تنها!
پنجم، عاشق خستگی کارت شو! از پف چشمات بخاطر خستگی کار، از تاول زدن انگشتات بخاطر فشار روی سیم ساز، از درد بدنت بعد ورزش. از آتیش گرفتن پاهات تو کفشات، از بسته شدن غیرارادی چشمات از شدت خستگی لذت ببر!
ششم، اصلا منتظر تبلور انگیزه تو وجودت نباش، فقط کار کن! سنگ از آسمون بارید تو فقط کار کن! مبادا بذاری لنگ انگیزه بمونی، انگیزه دروغی بیش نیست، واقعیت، کار کردنه....
هفتم، سال به سال به نتیجه کارت بها نده، صرفا تلاش کن تا فرآیند کار رو درست پیش ببری! هیچ برات مهم نباشه رتبه کنکورت یا نمره آیلتست چند میشه! هیچ مهم نباشه کدوم نمایشگاه کارت رو عرضه می کنی! سر سوزن مهم نباشه کنسرت میدی یا نه! تو فقط سعی کن سر ساعت کارت رو شروع کنی! همین! مثل یه ربات...
